Φράνκο, Βερόνικα

(Franco, Βενετία 1546 – 1591). Ιταλίδα ποιήτρια. Ήταν αυλική και πασίγνωστη για την ομορφιά και την εξυπνάδα της, γεγονός που συνετέλεσε στο να έχει επαφή με σπουδαίους άνδρες της εποχής της, πολιτικούς, λογοτέχνες καλλιτέχνες κ.ά. Προσκλήθηκε από τον Ερρίκο τον H’ της Γαλλίας, ο Τιντορέντο φιλοτέχνησε την προσωπογραφία της, ο Ν. Βενιέ εμπνεύστηκε από αυτήν τα έργα του κ.ά. Το 1580 καταδιώχτηκε από την Ιερά Εξέταση, αλλά αθωώθηκε, και από τότε αφιερώθηκε στο συγγραφικό της έργο. Μαρτυρία της έντονης κοσμικής της ζωής είναι το έργο της Φιλικά γράμματα σε διαφόρους (1580), αλλά το αξιολογότερο είναι το Τρίτοι στίχοι (1575). Λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σονέτα της.